Kruisverheffing 14 sept.

Afgelopen zondag zei Jezus in het Evangelie: ‘Als iemand zijn kruis niet draagt en Mij volgt, kan hij mijn leerling niet zijn‘ (Lucas 14).

Het kruis is iets zwaars dat ons kan verpletteren, overstelpen. Vandaag is het kruis de kern van het feest, maar er is sprake van ‘verheffing’. De Kerk nodigt ons uit om niet te blijven zitten bij het lijden en de dood maar ook naar de overwinning te kijken die Jezus door het kruis en doorheen het kruis bereikt heeft.

In het boek Genesis wordt verteld hoe Adam en Eva zich door de slang hebben laten verleiden en van de vrucht van de boom hebben gegeten terwijl God dat verboden had. De slang had tegen de vrouw gezegd: ‘Je zal helemaal niet sterven! God weet dat je ogen open zullen gaan als je van die boom eet, en dat je dan gelijk zal worden aan God, door de kennis van goed en kwaad.’ De slang had haar vertrouwen in God doen wankelen. In de eerste lezing van de mis (uit het boek Numeri) is er ook sprake van slangen en van gebrek aan vertrouwen in God: het volk in de woestijn verwijt Mozes: ‘Hebt u ons uit Egypte gevoerd om te sterven in de woestijn? Er is geen brood, er is geen water en dat minderwaardige eten staat ons tegen.’ De mensen verdenken God ervan niet hun leven maar hun dood te willen. De slangen die dan komen, onthullen hun wantrouwen, hun zonde.

De dood van Jezus op het kruis onthult zowel het wantrouwen van de mens tegenover God, als het vertrouwen van Jezus tegenover zijn Vader. 

Het kruis, dat martelhout is, is door Gods oneindige liefde een levensboom geworden, en dus een teken van hoop. In de vigilielezing hoorden wij Kardinaal Bea zeggen: ‘In Hem is onze hoop, ons heil, ons leven en verrijzenis’.

Het logo van het jubeljaar 2025 is volgens mij als een meditatie bij het feest van Kruisverheffing dat de Kerk vandaag viert. De hoop is verbeeld door het anker waar het kruis aan de onderkant in overgaat. De eerste figuur houdt zich vast aan dit kruis, aan deze hoop. En dat is echt nodig want de pelgrimstocht van het leven gaat niet altijd over rustige paden. Ons bootje vaart niet steeds op stille wateren. Er zijn hevige golven en gevaarlijke stormen. Maar rond het kruis komen mensen en volkeren vanuit de vier hoeken van de aarde samen. Solidariteit en broederschap ontstaan rond het kruis.

Dat beeldt uit wat Jezus zei: ‘Wanneer Ik van de aarde zal zijn omhoog geheven, zal Ik allen tot Mij trekken’ (Joh 12).

De gekruisigde Heer is de grote magneet, die allen tot zich trekt.

Moge het kruisteken dat wij zo vaak maken de hoop en het vertrouwen in ons aanwakkeren.